ΟΙ ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΕΣ ΤΟΥ ΤΕΝΤΕΝ: ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΤΟΥ ΜΟΝΟΚΕΡΟΥ

Η βόλτα στο υπαίθριο παζάρι γίνεται παραπάνω από ενδιαφέρουσα για τον Tεντέν (Jamie Bell), όταν πέφτει πάνω σε ένα πιστό αντίγραφο του «Μονόκερου», ενός θρυλικού ιστιοφόρου του 17ου αιώνα. Σπεύδει να το αγοράσει αγνοώντας πως έτσι κάνει το πρώτο βήμα για μια νέα, παράτολμη περιπλάνηση, αφού το στοιχείο που κρύβεται στο εσωτερικό της μινιατούρας συνδέεται με τον αδίστακτο Σακχαρίν (Daniel Craig), τον καπετάνιο της συμφοράς Χάντοκ (Andy Serkis) και ένα μυθικό θησαυρό κάπου στον πάτο της θάλασσας. Ο Τεντέν σύρεται αναίσθητος στο αμπάρι ενός πλοίου συμπαρασύροντας τον Μιλού, το πιστό fox terrier του, και ασφαλώς, το γκαφατζίδικο δίδυμο των Ντιπόν (Simon Pegg) και Ντυπόν (Nick Frost) σε άγνωστους προορισμούς.Ήταν εκείνος ο κριτικός κινηματογράφου που τον έφερε σε επαφή με τον κόσμο του Βέλγου κομίστα Hergé (προέρχεται από τα ανεστραμμένα αρχικά του πραγματικού του ονόματος, που ήταν Georges Remy), όταν στις αρχές του ‘80 παρατήρησε τις ομοιότητες του Indiana Jones και της Χαμένης Κιβωτού του με τον τσουλουφάτο ρεπόρτερ που έσπαγε τα ευρωπαϊκά ταμεία σε κάθε comic book εμφάνισή του. Αμέσως μετά έφτασε η ευχή (και κατάρα) του «μπαμπά» του Τεντέν που θεώρησε τον Spielberg ως τον έναν και μοναδικό που θα μπορούσε να πραγματοποιήσει επιτυχώς την κινηματογραφική μεταφορά του ήρωά του (είχαν προηγηθεί τέσσερις νερόβραστες). Το βάρος του οράματος που για χρόνια κουβαλούσε στις πλάτες του ο μεγαλύτερος cine-παραμυθάς της γενιάς μας ελάφρυνε μόλις ήρθε σε επαφή με τον Peter Jackson και τα WETA οπτικά εφέ του. Από εκεί και πέρα χρήματος και τεχνολογίας performance capture επιτρέποντος και o Tεντέν άρχισε εκ νέου τις κινηματογραφικές αναπνοές του.
Ελάχιστα δευτερόλεπτα στους τίτλους αρχής και παίρνεις για τα καλά το μήνυμα: αυτό που πρόκειται να παρακολουθήσεις είναι ένα συναπάντημα δημιουργικής έξαρσης και άκρατης έμπνευσης στο σταυροδρόμι της pop culture του ξανθούλη, θαρραλέου δημοσιογράφου. Ο Spielberg αλληλεπιδρά με το animation και τις εκατό κάμερες που έχει στα χέρια του για πρώτη φορά, όπως κάθε παιδί με το καινούργιο του παιχνίδι. Επεξεργάζεται τις αντοχές και τις ιδιοτροπίες του και μαζί του μαθαίνει να αλωνίζει την πραγματικότητα σε κάθε επιθυμία του μυαλού. Μαζί και εσύ, που νιώθεις τις τρεις διαστάσεις να σε προσκαλούν για συμμετοχή στο χωρίς ανάσα πανηγύρι του παιδικού ενθουσιασμού και όχι να προσπαθούν, ως συνήθως, να σου επιβληθούν ξεκάρφωτα και για το τίποτα. Υποδειγματική εισαγωγή χαρακτήρων, αφηγηματικός ρυθμός για διδαχή και χιλιάδες ευφυείς λεπτομέρειες που εισέρχονται αρμονικά στη ρετρό ατμόσφαιρα, τα αστεία, το chiaroscuro και τη χαρακτηριστική claire ligne τεχνική του Hergé, όπως εκείνη ξεπηδά μέσα από τα επιλεγμένα τεύχη που χρησιμοποιούνται εδώ («Ο κάβουρας με τις χρυσές δαγκάνες», «Το μυστικό του μονόκερου» και «Ο θησαυρός του κόκκινου Ρακάμ»).
Όπως άλλωστε και στο comic, οι δεύτεροι ρόλοι με τις ιδιορρυθμίες τους είναι εκείνοι που τραβούν πάνω τους όλα τα φώτα του ενδιαφέροντος – αυτός ο Χάντοκ παραμένει πάντα μια λατρεμένα αξεπέραστη μορφή – αφήνοντας τον απροσδιορίστου ηλικίας κεντρικό ήρωα μόνο. Ίσως επειδή αυτός έχει ό,τι ακριβώς χρειάζεται: αυτοπεποίθηση και δίψα για τη μεγάλη περιπέτεια. Πάμε;